Kagami x Kuroko intro

Witajcie, zdaje sobie sprawę, że ostatnio nie podałam daty publikacji kolejnej notki, ale najzwyczajniej w świecie ja sama nie wiedziałam, kiedy ona się pojawi.

Niemniej jednak napisanie intro Kagami x Kuroko nie może być aż tak trudne, dlatego zaczynam.

Gdy usłyszałam o tym anime, myślałam, że to jakiś nie śmieszny żart. Koszykówka? W Japonii!? Myślałam, że padnę śmiechem, głównie, dlatego, że cóż… powiedzmy, że mój ukochany naród nie grzeszy wzrostem. Natomiast okazało się, że cała seria jest to coś ciekawego i wciągającego.

Kuroko no Basket jest anime o koszykówce, najzwyklejszy sport, bez żadnych super mocy, ale bardzo dobrze zrobione, trzymające w napięciu.

Bohaterowie poznają się trafiając do wspólnego klubu koszykówki (później okazuje się, że są również w jednej klasie), gdy idą do liceum (Prywatne liceum Seirin).

Fabuła: treningi, mecze, chwila przerwy, treningi, mecze.

Tak w największym skrócie bez spolerowania można to streścić.(wiem, słabo…). Ale tak to wygląda. Nie będę więcej pisać, bo nie ma to sensu. Pomimo, że składa się prawie całkowicie z koszykówki, bez zbędnego zaśmiecania osobistymi problemami, szkołą itd. itp., to sprawne oko yaoistki jest w stanie wyłapać, co-nieco i ot efekt. Pamiętając oczywiście, że to prawie dzieci. Jak na ironię o życiu dwóch głównych bohaterów wiemy najmniej.

Dlaczego oni?

Odpowiedź na to pytanie jest prosta, po kilku odcinkach stali się bezkonkurencyjnie moim no.3 paringów.

Postacie:

Kuroko Tetsuya, niepozorny, raczej wątły i na pierwszy rzut oka zupełnie do niczego, były członek drużyny Teikou. Jak się szybko okazuje, Kuroko to tajemniczy, wręcz legendarny szósty zawodnik najlepszej drużyny koszykarskiej, której członkowie nazywani są Pokoleniem Cudów. Jak dla mnie jest po prostu przesłodki. Zawsze spokojny, opanowany, cichy, troszkę ciapowaty i do bólu szczery. Nie ma poczucia humoru, ale nikomu to nie przeszkadza. Na boisku, jak i poza nim jest niezauważalny.

 

 Kagami Taiga, który wychowywał się w USA i to właśnie tam nauczył się grać w kosza. Aktualnie mieszka sam. Wysoki, umięśniony, mega utalentowany, słodki rudzielec. Dobrze gotuje i bardzo dużo je. [Uwaga spojler] jak się później okazuje boi się psów. Jest dla Kuroko światłem, dzięki któremu może być cieniem. (zgodnie z zasadą "Im większe światło tym ciemniejszy jest  cień")

 (opis po części zaczerpnięty z Tanuki)

No cóż to by było na tyle, za 2 dni zapraszam na premierę mojego najnowszego opowiadania z nimi w roli głównej, o tytule „Czasem drobne gesty, znaczą więcej, niż wielkie słowa”. Troszkę długi tytuł, ale oddaje to, o czym chcę pisać. Jeśli coś mu się przypomni, lub informacja o tym będzie istotna dla zrozumienia, o czym jest treść, to w poście o tym napiszę.

Dziękuję i do zobaczenia w czwartek :D