Hikaru x Kaoru część 6 BONUS

Witam...

Myślę, że powinnam dodać ankietę dotyczącą tego, ile osób mnie ostatnio znienawidziło...
Co Wy o tym sądzicie?

Niemniej jednak dziękuję za przeczytanie i mniejsze lub większe pogodzenie się z zakończeniem HikaKao.

Przepraszam Was za to... Naprawdę was przepraszam. Tak czuję się winna temu, że chłopaki nie są razem i to jak cholera, ale czułam, że tak musi być.

Dziękuję za komentarze.

Co do odpowiedzi do jednego z nich w planach mam jak na razie:
Nezumi x Shion (No. 6)
Eren x Rivaille (Shingeki no Kyojin)
Rin x Haruka (Free!)
Kougami x Maksima (Psycho-pass)
Skoro zaczęłam też pisanie coś z FT to coraz poważniej myślę nad:
Grimmjow x Ichigo (Bleach)
Sasuke x Naruto (Naruto)
Kanda x Allen (D. Gray. Man)

Ale oczywiście jestem jak najbardziej otwarta na wszelakie inne propozycję! O ile będę znała dany paring i będzie mi on odpowiadał.

Dobra, a teraz dosyć ględzenia. zapraszam na przeczytanie bonusik! 
Mam nadzieję, że otrze on odrobinę Wasze łezki.

<--- POPRZEDNIA CZĘŚĆ

„Twoje…? Moje…? Nasze…?”

Dzień 5: „Dla jego szczęścia”

Chłopak siedział w jadalni podenerwowany ze spuszczoną głową. Wspomnienia wczorajszego dnia, pomimo że były cudowne, bolały go. Stół, za którym siedział był suto zastawiony najlepszym jedzeniem, jednak on nie miał najmniejszej ochoty jeść czegokolwiek. Z niepokojem wyczekiwał spotkania z bratem. Martwił się, że mógł ponownie zaspać, ale nie chciał wchodzić do jego pokoju. Nie chciał widzieć go jak śpi, wtedy mógłby nie móc się powstrzymać, żeby znów nie zacząć go całować. Gdy tylko zobaczył jak wchodzi do pomieszczenia zdenerwował się jeszcze bardziej.

Obaj nie patrzyli sobie w oczy żaden z nich nie był pewien jak się zachowa i czy przypadkiem nie będzie chciał rzucić się w ramiona drugiego. Wczorajszy dzień był najpiękniejszym a zarówno najgorszym w ich życiu.

Drugi był zdenerwowany podobnie jak jego brat. Spojrzał niepewnie na jego przygarbioną postać i bez słowa przemknął do stołu. Jęknął siadając. Dość wyraźnie odczuwał skutki wczorajszego wieczoru.

-Boli? – Hikaru zamarł zadając to pytanie.

Chciałby mu jakoś, pomóc, ulżyć w tym wszystkim, ale po tych wydarzeniach bał się go nawet dotknąć. Ponadto czuł się winny, temu, że teraz cierpi.

-Troszeczkę… - odpowiedział kładąc dłonie na kolanach – Nie przejmuj się tym…

-Jak mam się nie przejmować? – nie był w stanie się powstrzymać, położył mu rękę na jego.

-Hikaru proszę… - zaczął ciężej oddychać, ale nawet nie drgnął – Jesteśmy rodzeństwem…

-Wiem o tym… - splótł ich palce.

Kaoru podniósł teraz nieśmiało na niego wzrok. Ich oczy się spotkały. Obaj obawiali się tego momentu. Przez chwilę stali tak bez ruchu aż w końcu emocje wzięły górę.

-Kocham cię… - wyszeptał Hikaru przyciągając ukochanego do siebie.

W mgnieniu oka złączył ich usta, był pewien, że napotka opór, ale okazało się, że drugi chciał tego samego i zamiast się sprzeciwiać jeszcze bardziej się w niego wtulał, jednak nie długo, sam to przerwał.

-Nie możemy – oddychał ciężko, starając się wyzwolić z oplatających go ramion.

-Wiem… Wiem… - nadal obsypywał jego twarz pocałunkami.

-Przestań… - mówił tak, ale w zupełności poddawał się temu wszystkiemu.

-Nie mogę… - zarzucił sobie jego nogi na swoje kolana.

-Nie! Hikaru! Przestań - powiedział twardo i wyrwał się – A jak kośby nas teraz zobaczył? Pomyślałeś, co by było? Jakby przypadkiem zobaczyli to nasi rodzice?

-Ich i tak nigdy nie ma! - złapał go za rękę.

-To nie ma znaczenia! - jego dłonie drżały – Pomyśl o mnie! Wiesz jak mi jest ciężko!?

-Przepraszam - puścił go - Znów myślałem tylko o sobie… Obiecuję, że już nie będę…

-Nie całuj mnie… - spuścił głowę - Nie przytulaj… - objął się rękami - Nie dotykaj… Nie kochaj… Zapomnij o mnie. Zapomnij o nas. Zapomnij o tym, co się między nami wydarzyło…

-Myślisz, że to takie łatwe? - patrzył na niego wzrokiem zbitego psa.

-Wiem, że nie jest - zacisnął palce na swoim ramieniu, - Ale to, co robisz wcale nie pomaga, wręcz przeciwnie. Pójdę już do szkoły.

-Może lepiej zostań dziś w domu. Sam mówiłeś, że trochę cię boli.

-Dam radę, nie chcę siedzieć w domu… Sam…

-Mogę zostać z tobą… - chciał go teraz przytulić. Tak bardzo. Ale nie mógł. Obiecał mu.

-To jeszcze gorzej…

***

Po skończonych zajęciach rudy chłopak podszedł do dziewczyny, pod męskim przebraniem.

-Chciałbym z tobą zamienić kilka słów - powiedział do niej nieśmiało.

-O co chodzi?

-O mojego brata.

-Mam nadzieję, że wszystko sobie wyjaśniliście - uśmiechnęła się do niego.

-Tak - odwzajemnił uśmiech - Już wszystko w porządku. Dlatego chciałbym cię o coś prosić.

-Słucham - zainteresowała się.

-Błagam, zaopiekuj się Hikaru! - szybko się ukłonił.

-Słucham? Myślałam, że wszystko sobie wyjaśniliście.

-Tak jest, dlatego cię o to proszę. Sam sobie z tym nie poradzi.

-Z czym?

-Nie ważne. Po prostu bądź przy nim, gdy będzie tego potrzebował - dopiero teraz się wyprostował, co skutkowało lekkim bólem w wiadomym miejscu - Możesz to dla niego zrobić? - spojrzał jej głęboko w oczy.

-Oczywiście - odezwała się łagodnie.

-Dziękuję.

-Dlaczego jesteś taki smutny? Jeśli jest coś w czym mogę ci pomóc, wystarczy, że mi o tym powiesz.

-Nic… - przestępował z nogi na nogę - Wystarczy, że dotrzymasz obietnicy, tyle mi wystarczy. Przepraszam - odszedł od niej.

Miał nadzieję, że jeżeli dziewczyna będzie blisko jego brata, może się między nimi coś wydarzyć. Miał nadzieję, że dzięki temu jego bliźniak o nim zapomni i nie będzie tak cierpiał, jak teraz on.

***

Smukły szatyn siedział na parkowej ławce czytając książkę. Na jego ustach widniał szeroki, uśmiech. Czekał na kogoś. Kogoś bardzo ważnego. Gdy zobaczył w oddali znajomą posturę, zamknął książkę i wstał, żeby go powitać. Tak się cieszył na spotkanie z Kaoru.  Jednak uśmiech szybko zszedł z jego twarzy, gdy postać podeszła bliżej.

-Ładnie to tak, podszywać się za brata?

-Skąd wiedziałeś, że to ja? - odpowiedział rudy, przerzucając sobie grzywkę na właściwą stronę.

-Jestem dobrym obserwatorem - mówił chłodno.

-Cóż - wyprostował się pewnie - Myślałem, że nie ma dla ciebie znaczenia, który z nas do ciebie przyjdzie.

-Nie bądź śmieszny - złapał go za kołnierz marynarki i przyciągnął do siebie - Do pięt nie dorastasz swojemu bratu!

-O! Czyżbym się aż tak pomylił - wyrwał się i poprawił kołnierzyk.

-A żebyś wiedział - założył sobie ręce na piersi, - Czego chcesz?

-Tylko porozmawiać.

-Domyślam się, że chodzi o Kaoru?

-Dokładnie. Chcę ci tylko powiedzieć, że jeśli go skrzywdzisz, to możesz być pewien, że już nie żyjesz…

-Skrzywdzić? Ja? Nie rozśmieszaj mnie - wycedził przez zęby - O ile mi wiadomo, to on płakał przez ciebie!

Hikaru spuścił wzrok. Yuu miał absolutną rację. Nawet, jeżeli tak bardzo go kocha, to był jedynie tym, który sprawiał mu ból.

-Rozumiem… - odpowiedział zrezygnowany - to bardzo ułatwia sprawę. Proszę - spojrzał mu w oczy – Zrób wszystko, żeby Kaoru o mnie zapomniał. Daj mu szczęście.

-Zrobię wszystko, co tylko zdołam - uśmiech powrócił na jego twarz - Możesz mnie nienawidzić za to, że mam zamiar ci go odebrać, ale naprawdę mi na nim zależy.

-To dobrze - włożył ręce do kieszeni i spojrzał w dół - To jest właśnie to, co chciałem usłyszeć - odszedł.

***

Kaoru siedział w salonie przed ogromnym telewizorem. Drgnął, gdy usłyszał jak ktoś jeszcze wchodzi do pomieszczenia. Odwrócił się i zobaczył swojego brata.

-Gdzie byłeś? - zagadał do niego.

-Musiałem coś załatwić - uśmiechnął się smutno.

-Co takiego?

-Głupoty. Nie przejmuj się tym, nic ważnego - usiadł na drugim końcu kanapy - Jak się czujesz? Lepiej już?

-Jeszcze trochę boli, mam nadzieję, że do jutra przejdzie…

-Też mam taką nadzieję - tak bardzo chciałby go teraz przytulić. Nie mógł.

-Zagramy w coś razem? - spojrzał na niego nieśmiało i uniósł do góry pada.

-Jasne… - sięgnął po niego - Jak za dawnych czasów… - mruknął do siebie.

-Co mówiłeś?

-Nic - pokręcił głową.

Teraz zrozumiał, że, pomimo iż nie ma szans na to, żeby byli razem, to przecież wcale nie traci brata. Zawsze będą razem. Chociaż nie tak, jakby chcieli. Ale jeden drugiego nie opuści nigdy. Kochają się tak mocno, że aby być blisko siebie, zniosą wszystko. Wszystko.

 CDN???

 NASTĘPNA CZĘŚĆ --->

Dziękuję za przeczytanie :*

Kolejna notka w najbliższą niedzielę.

Ciekawe czy zastanawia Was o kim tym razem będzie.
Nie zdradzę wam tego, to będzie kolejna niespodzianka!
Ale możecie próbować zgadywać, podpowiedzi macie na górze XD