Midorima x Takao

Pamiętacie jak kiedyś jak robiłam ankietę i 2 miejsce zajęli MidoTaka? Ja pamiętam
Zgodnie z obietnicą, że pojawią się przy najbliższej okazji, jako prezent Mikołajkowy daruję Wam opowiadanie z Midorimą i moim kochanym Takao ♥
Mam nadzieję, że ten prezent przypadnie Wam do gustu :)

To opowiadanie jest ze specjalną dedykacją dla Chloe oraz Anonimka, którzy kiedyś o nie bardzo prosili :)

Więc teraz oficjalnie:

Wszystkiego najlepszego z okazji Mikołajek!

Wielu wspaniałych prezentów, również tych jedynie pisanych i symbolicznych :)

I oczywiście ogłoszenia parafialne, czyli co sobie przeczytacie na święta...

A będzie to...

Uwaga...

Uwaga...

Proszę o werble...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Yamamoto x Gokudera! z oczekiwanego KHR!

A teraz nie przedłużając, cieszcie się i czytajcie:

„Prezent od serca”

Japończycy biorą święta Bożego Narodzenia, za święta miłości. Dosłownie. W ten dzień jest istnym rajem dla zakochanych. Randkom, uściskom i pocałunkom, nie ma końca.

                Gwiazdka

To był chłodny zimowy poranek. Jednak pomimo niskiej temperatury nikomu nie było tego dnia zimno, wszystkich dookoła ogrzewała wszechobecna atmosfera świąt i miłości. Sklepowe witryny aż biły po oczach czerwienią i różnokolorowymi świecidełkami.  Ludzie biegali, spieszyli się, ale nikt tego dnia nie był sam. W końcu tego dnia była Gwiazdka.

                Takao poprawił sobie torbę na ramieniu, wcisnął mocniej czapkę na głowę i wyszedł z domu. Miał kawałek do przejścia, ale wcale mu to nie przeszkadzało. Cieszył się z tego dnia, tak bardzo, że aż po cichu podśpiewywał sobie pod nosem. Gdy przechodził obok pobliskiej piekarni owiał go zapach świeżo pieczonego cista i słodkiego lukru. Tak, to z pewnością był dzień, w którym można objadać się tym, co najlepsze. Jego również skusił ten zapach, wstąpił do piekarni „Marcepanek”.

                -Dzień dobry – z uroczym uśmiechem na ustach przywitał się ze sprzedawczynią.

                -Dzień dobry. W czy mogę pomóc? – odpowiedziała mu pogodnie.

                -Potrzebuję czegoś naprawdę pysznego!

                -Więc proszę wybrać cokolwiek. Wszystko tutaj jest smaczne.

                -A macie ciasto marchewkowe? – nagle wpadł na ten pomysł.

                Wiedział, że dziwnie wygląda idąc po ulicy i szczerząc się do każdego głupkowato, ale się tym nie przejmował. Przecież był szczęśliwy a szczęśliwi ludzie zawsze robią tak szalone rzeczy jak uśmiechanie się do innych. Tylko czekał na to, aż ktoś na jego widok postuka się w czoło, ale nie dziś. Dziś coś takiego wcale nie wydawało się dziwne.

                Planował dziś niezwykłą randkę z swoim ukochanym, ale do tego czasu musiał jeszcze załatwić kilka spraw i kupić kilka niezbędnych rzeczy.

               

                Takao wpuścił swojego chłopaka do środka. Znali się już od dłuższego czasu, ale spotykali się dopiero od niedawna, więc był jeszcze trochę niepewny. Był jednak w nim szaleńczo zakochany i nie mógł się doczekać kolejnej randki z nim. A w szczególności tej.

                -Cześć Shin-chan – cmoknął go na powitanie w lodowaty policzek.

                -Cześć.

-Shin-chan, napijesz się czegoś? – Takao uśmiechnął się uroczo przechylając główkę na bok.

-Może być jakiś sok. Herbata. Cokolwiek – Rozejrzał się po pokoju, zawsze wydawał mu się mały.

-Dobra. Rozgość się. Mam też ciasto – Zniknął za drzwiami.

Poczekał grzecznie na to aż brunet wróci z tacą, a następnie postawi ją na biurku.

-Poczęstuj się. Jest naprawdę dobre – mówił spokojnie Kazunari.

-Takao – złapał go za ręce i przyciągnął do siebie - Usiądź. Uspokój się. Chodź do mnie.

-Tak już, już, jeszcze tylko... – Nie zdążył nic powiedzieć, bo Midorima zasłonił mu usta ognistym pocałunkiem.

-Jeszcze tylko pójdę do łazienki – szepnął tuż przy jego wargach. Oddech miał niespokojny.

-Pospiesz się – puścił go powoli i Takao znów na chwile zniknął. Wrócił po kilku minutach – Już nic nie wymyślisz? Nanodayo.

-Nie, już wszystko zrobiłem – zamknął za sobą drzwi.

-Twoi rodzice na pewno wrócą dziś bardzo późno? Jesteśmy sami? – zupełne olał przyniesiony napój i złapał swojego chłopaka, żeby się do niego przytulic.

-Zupełnie sami Shin-chan – powiedział słodkim głosikiem.

-Mogę coś zrobić? – szepnął prosto do jego ucha.

-Co tylko chcesz.. – odchylił głowę nieco na bok, żeby Midorima mógł pocałować go w szyje. Przyjemny dreszcz przebiegł mu po plecach.

-Mogę obejrzeć horoskop w telewizji?

Takao momentalnie osłabł i gdyby jego chłopak go nie przytrzymał to pewnie upadłby na podłogę.

-Shin-chan... – powiedział niemalże płaczliwym tonem.

-To mogę obejrzeć?

-Rób, co chcesz! – wyrwał się i podął mu pilot od telewizora.

-Dzięki – włączył TV i przysiadł na podłodze.

Kazunari w tym czasie, zrezygnowany wziął książkę, ułożył się wygodnie na łóżku i zaczął ją czytać.  Chociaż nie bardzo interesowała go historia w niej przedstawiona. Jednak nie miał, co robić. Odwrócił się plecami do Shintarou, był na niego zły. Nie tak miało to wszystko wyglądać. Gotował się w środku ze złości.

-Takao, coś się stało? – dopiero po dłuższej chwili Midorima się nim zainteresował.

-Nic – fuknął na niego oschle.

-Na pewno? – cmoknął go w policzek.

-Na pewno – odsunął głowę i ostentacyjnie przerzucił kartkę.

-To dobrze - wyrwał mu książkę z ręki, zamknął ją i odłożył pod łóżko. Chciał znów pocałować swojego chłopaka.

-Wiesz, co? Możesz oglądać sobie te swoje programy, nie będę ci przeszkadzał! – pochylił się po książkę.

-Przecież powiedziałeś, że mogę robić, co chce – odtrącił jego ręce..

-Ty nigdy nic nie rozumiesz! – wziął do reki poduszkę i się w nią wtulił.

-O, co ci chodzi?

-O nic!

-I widzisz znowu to samo! Mówisz, że o nic się nie stało, ale zachowujesz się zupełnie inaczej! Nie bardzo rozumiem, o co ci chodzi!

-I bardzo dobrze – przygryzł wargi.

-Może byś mi z łaski swojej cokolwiek wyjaśnił? Nanodayo.

-Nie – odwrócił się do niego tylko na chwile – Domyśl się. Albo nawet sprawdź w tych swoich horoskopach. Może tam znajdziesz odpowiedź.

-Wiem, że skorpiony są najtrudniejszym ze znaków zodiaku i nikt ich nie potrafi zrozumieć, ale ty to już przeginasz... – mówił całkowicie spokojnie – Dziś jest Gwiazdka, chcieliśmy spędzić ją razem, a ty jakieś tam fochy strzelasz.

-No właśnie! Mięliśmy spędzić ten dzień. razem, a ty wolisz oglądać te swoje głupie programy!

-Wiesz, jakie są dla mnie ważne!

-Wiem! Wiem i to chyba najlepiej ze wszystkich ludzi na świecie!

-Takao!

-Ja doskonale wiem, ze one są ważniejsze ode mnie, ale dziś!? Naprawdę mogłeś sobie darować.

-Takao, zamknij się! – przyciągnął go do siebie i namiętnie pocałował.

-Shin-chan, jeśli myślisz, że tym mnie uspokoisz to naprawdę...

-Kocham cię – powiedział zupełnie nieporuszony – Nawet jak czasem ci odbija

Kazunari nic nie powiedział, spuścił jedyne głowę i poczuł, ze policzki go zaczynają piec.

-Następnym razem porostu powiedz, że chcesz więcej uwagi z mojej strony – wyciągnął mu z rak poduszkę i zajął jej miejsce przytulając się do swojego chłopaka. Był taki cieplutki – Zajmę się tobą, jeśli tego chcesz – cmoknął go w kącik ust.

-Też możesz się domyślić – wybełkotał.

-Skończ już, mamy Gwiazdkę, nie kłóćmy się dzisiaj. Nanodayo~.

-Przepraszam, chyba mi się okres zbliża…

-To wiele wyjaśnia – pocałował go w zmarszczone czoło.

-Prezenty – wyszczerzył ząbki – Bardzo chcę ci go dać. Dlatego tak zareagowałem.

-Jasne.

Obaj wstali i zaczęli szperać, szukając czegoś.

-Usiądź wygodnie – powiedział łagodnie Takao chowając coś za plecami.

-Jasne – Midorima usiadł na łóżku i oparł się plecami o ścianę, w ręku trzymał pudełeczko.

-Mam dla ciebie coś specjalnego. Bardzo specjalnego – spojrzał na niego kusząco.

-Już nie mogę się doczekać – poprawił sobie okulary.

-Mam nadzieję, że ci się spodoba… no i nie odmówisz – usiadł mu okrakiem na kolanach.

Zarumienił się.

-Co masz takiego dla mnie? – w dziwny sposób położył mu rękę na boku i pogłaskał go po muskularnym ciele – Fajnie tak wyglądasz.

-Dz-dzięki – unikał jego wzroku.

-No, co tam masz?

-Może najpierw ty…? – ścisnął niepewnie uda.

-Cholera, Takao, teraz to naprawdę jestem ciekawy. Proszę, to dla ciebie – podał mu pudełeczko.

Brunet wziął je drżącymi dłońmi i otworzył.

-Shin-chan… Czy to są…

-Skarpety. Nanodayo.

-Kupiłeś mi na święta skarpety!? – pisnął przykładając dłoń do czoła.

-Są ciepłe i praktyczne. Wszystkiego najlepszego.

-Dzięki… Muszę docenić. W końcu nie mogłem się spodziewać po tobie niczego innego.

-Ej, a co to ma znaczyć?

-Nic… - uśmiechnął się i tylko na chwilę zerknął w jego zielone oczy.

-To dla mnie? – wskazał na mały pakunek.

-No tak.

Tym razem to Midorima zaczął rozpakowywać swój prezent. Przechylił głowę na bok i nad czymś się zastanawiał, wyjął swoje prezenty.

-Co to jest?

-Ooooo... Shin-chan… Nie widzisz…?

-Prezerwatywy i żel? – spojrzał na chłopaka, który wyglądał na strasznie zawstydzonego, ale zarazem i bardzo słodko oraz kusząco.

-No… Bo wiesz. Ja chciałem ci dać coś specjalnego i się z tobą w końcu kochać… – powiedział bardzo cicho ukrywając twarz w dłoniach.

-Trzeba było tak od razu – wsunął mu rękę pod bluzkę i przyciągnął do siebie, w jego oczach momentalnie pojawiły się maleńkie ogniki – Nie odmówiłbym czegoś takiego.

-Shin-chan… Podoba ci się ten pomysł?

-Jest cudowny… - wziął jego dłoń i zaczął ją obcałowywać.

-Chcesz już go wykorzystać… dzisiaj? – nie mógł patrzeć mu w oczy. Po prostu nie mógł, był zbyt zawstydzony.

-Tak, a najlepiej od razu – przewrócił go na łóżko i znalazł się na nim.

-Ale, że tak od razu? – odepchnął go odrobinę.

-Dlaczego mamy czekać? I tak długo na to czekaliśmy.

-Wiem, że sam to zaproponowałem… Ale tak od razu… to tak… Boję się trochę – przełknął ślinę.

-Czego się boisz? Opowiesz mi o tym, w trakcie jak będę cię rozbierał. Nanodayo – podciągnął mu koszulkę do góry.

-Że będzie bolało… Albo, że ci się nie spodoba… - dał sobie zdjąć górę garderoby.

-Na pewno mi się spodoba – polizał go w lewy sutek.

-Ach… - zadrżał – Proszę cię, bądź delikatny.

-Oczywiście – zdjął swoje okulary i odłożył je pod łóżko, na książkę, którą wcześniej położył.

Ciuchy niemalże zleciały z ciała Takao w jednym momencie. Biedak kompletnie zakłopotany zasłonił najbardziej wstydliwe miejsce poduszką i usiadł niepewnie jego chłopak zaczął głaskać go po nodze.

-Jak będziemy to robić – brunet zapytał bez pewności.

-Nie mam zielonego pojęcia, ale w horoskopie mówili, że mam dziś dobry dzień, więc na pewno sobie poradzimy – wyszarpał poduszkę – Najpierw chyba musisz się przestać tak trząść. Połóż się.

-Łatwo ci powiedzieć – zrobił to, o co był proszony.

-Też się denerwuje, ale strasznie mi się podobasz i bardzo cię chcę… – pocałował go w usta a następnie zaczął go głaskać po gładkiej skórze brzucha i klatki piersiowej.

-Też cię chcę. Dlatego chciałem ci dać siebie…

-Ale ci serce wali. Uspokój się – ściągnął swoją koszulę z siebie.

-Jesteś seksowny… – pisnął zasłaniając sobie oczy.

-To moja kwestia. Ciężko mi było się powstrzymywać tak długi czas… Nawet jak się przy mnie przebierałeś. Chciałem cię dotknąć… wszędzie… I tutaj – dotknął palcem jego sutka. Takao aż się wzdrygnął. Następnie tyknął brzucha – I tutaj… I tutaj… - Midorima dotknął wewnętrznej części uda jego, a potem pośladka – I tam…  Nie mogłem sobie wyobrazić lepszego prezentu – przyłożył usta do jego szyi i zaczął lekko ssać.

-Szkoda tylko, że ty mi dałeś jedynie skarpety – zaśmiał się nerwowo – Ej, co ty mi robisz?

-Dlatego dziś też dam ci siebie – teraz to on wciągnął Takao na siebie i zaczął go całować i macać gdzie popadnie. Zignorował pytanie.

-Przyznaj się, że wpadłeś na to dopiero teraz – przygryzł jego wargę.

-Nie wiem, o czym mówisz. Powiedz, pewniej już się czujesz? Już nie drżysz.

-No jakoś tak jest już lepiej. Nie wiem może to ty, czy to, co robisz – nawet udało mu się uśmiechnąć.

-A może to, że tak bardzo mnie chcesz? – przygryzł mu ucho, a następnie znów przyssał się do jego szyi.

-Ajć… Może… Jestem podniecony…

-Czuję – ściągnął swoje spodnie razem z bielizną, a potem przytulił się do Kazunariego.

-Dotknij mnie „tam” – przygryzł wargi prosząc o to.

-Jasne. A ty dotknij mnie...

Nawzajem sięgnęli do swoich członków i zaczęli je pocierać i głaskać. Na początek z wahaniem, ale gdy zobaczyli, że drugiemu sprawia to rozkosz stali się bardziej pewni.  

-Przyjemnie… Tobie też? – Shintaro musnął ustami usta swojego chłopaka.

-Bardzo – zamknął oczy i westchnął cichutko.

-Często robisz to samemu? Powiedz szczerze – zaczął robić kolejną malinkę, tym razem z drugiej strony.

-Jak każdy… Shin-chan… Ty też to robisz…

-Yhym… Takao, ufasz mi? – odsunął się i spojrzał na niego poważne.

-Tak myślę – też się nieco uniósł – A o co chodzi?

-Wiesz, że nigdy bym cię nie skrzywdził.

-Do, czego dążysz? Do brzegu, Shin-chan, do brzegu.

-Mogę cię skuć?

-Co kurwa?

-Chcę ci skuć ręce. Spokojnie, nie zrobię ci nic strasznego. Ja chcę tylko tak troszeczkę…

-Ja zawsze wiedziałem, że normalny to ty nie jesteś, ale teraz to już przeszedłeś samego siebie – odsunął się na bezpieczniejszą odległość.

-Nie no dobrze, jeśli nie chcesz, nie będę cię do niczego zmuszał.

-A tak tylko z ciekawości? Czym ty mnie chciałeś skuć?

Midorima bez słowa podniósł prezent dla Takao, wyciągnął z nich najpierw skarpety, a zaraz potem kajdanki z zielonym puszkiem.

-O… - szczęka bruneta opadła do dołu, a oczy miał jak pięć złotych – A to ci niespodzianka… Shin-chan w sex-shopie, chciałbym to zobaczyć!

-Zamówiłem przez Internet.

-Ech… Naprawdę musiałeś niszczyć moje wyobrażenia. Słodkie są… - nadstawił swoje ręce – Jeśli chcesz…

Shintarou uśmiechną się szeroko następnie powiedział:

-Kocham cię – zaczął go całować gdzie popadnie.

-No ja ciebie też, nawet jak jesteś dziwny.

Dwa ciche kliknięcia obwieściły to, że nadgarstki Takao zostały skute. Poruszył nieco rękami, żeby sprawdzić, jaki ma zakres ruchów. Nie był za wielki.

-Ale masz do nich kluczyk? – spojrzał na swojego chłopaka z niepokojem.

-Mam, nie obawiaj się. Wyglądasz naprawdę ślicznie – przybliżył się.

-A dobrze widzisz bez okularów? – zarzucił mu ręce na szyję i przybliżył jeszcze bardziej do siebie.

-Z bliska tak, i stwierdzam, że twoja zaczerwieniona twarz jest najpiękniejsza na świecie – pocałował go – Aż chce się cię posuwać do utraty przytomności. Zmusić cię, żebyś głośno jęczał. Noanodayo…

-Shin-chan! Co ty tak?

-Pragnę cię. Bardzo –przejechał dłonią po umięśnionym brzuchu, Takao, następnie po jego penisie, tam zatrzymał się na moment, żeby go popieścić.

-Shin-chan… Tak dobrze…

Midorima z przyjemnością robił to wszystko, całując się przy tym z Kazunarim, słuchając jego cichutkich westchnień i czując jak coraz bardziej zaczyna go pragnąć. Miał wrażenie, że dłużej już nie wytrzyma. Zaczął po omacku wyszukiwać prezentu od swojego chłopaka, dopadł żel a następnie wylał trochę na swoje palce.

-Rozluźnij się – szepnął do ucha ukochanego Shintarou a następnie zaczął bawić się jego dziurka, zaczynając ją nawilżać.

Takao zadrżał i jeszcze bardziej uwiesił się na szyi swojego chłopaka.

-Będzie dobrze, wiem jak to robić.

-Niby skąd? – ścisnął nogi, gdy wyczuł, że coś zaczyna w niego wchodzić.

-Akashi i Murasakibara robili to chyba codziennie, ciężko było ich nie podpatrzeć, albo nie usłyszeć. Nanodayo.

-Proszę, proszę, to by się spodziewał? Aj...

-Boli? Staram się być delikatny.

-Nie, nie boli tylko to takie dziwne uczucie. Nie wiem, co o tym myśleć.

-Więc nie myśl, zdaj się na to, co czujesz – dołożył kolejny palec. Wszedł głębiej.

-Shin-chan! – pościł go i rozłożył się bezwładnie na łóżku. Skute dłonie położył nad głową. Łańcuszek zabrzęczał cicho – Nie wiem, co zrobiłeś, ale to było wspaniałe.

-Tutaj? - potarł po raz kolejny to samo miejsce.

-Ojej! Tak... – zamknął oczy i oddychał ciężko. Wyglądał tak, jakby chciał coś powiedzieć.

-Żebyś tylko siebie mógł zobaczyć – zachwycił się.

-Shin-chan... A ty? – wyszeptał.

-Nie mogę się już doczekać, ale jeszcze chwilka. Nie chce żeby cię bolało.

Nic mu nie odpowiedział. Oddał się zupełnie temu, co się teraz zaczynało dziać z jego ciąłem. Było mu dziwnie i przyjemnie. Nie było źle, ale też nie tego się spodziewał. Pragnął czegoś o wiele więcej. W tej właśnie chwili.

Midorima tak jakby czytał w jego myślach, bo wyciągnął palce.

Takao jęknął cichutko, dobrze mu było. Chciał jeszcze.

-Teraz spokojnie – Shintarou rozsunął na boki nogi swojego chłopaka i położył się na nim – Będzie dobrze zobaczysz.

-Mam nadzieje, bo jak nie to pożałujesz.

Brunet pisnął a następnie pod wpływem tego cudownego uczucia aż wygiął plecy w łuk. To, co przed chwila przeżywał było niczym. Trochę go bolało, ale nie tak jak myślał, że będzie. Zacisnął wargi, żeby nie zacząć jęczeć. Czuł go w sobie, z każda chwila coraz głębiej. To wszystko działo się dla niego jak w zwolnionym tempie.

-Och... - jęknął, gdy jego ukochany pchnął po raz pierwszy.

-Kochanie trzymasz się? – zapytał Midorima całując Kazunariego w rozgrzana i wilgotne wargi.

-Tak. Jest... Jest cudownie.

-Złap mnie kochanie...

Takao zarzucił mu ręce na szyję. Kajdanki znów zabrzęczały.

Shintarou chwycił go wpół, uniósł i usadowił go sobie na swoich biodrach. Przy tej całej akcji jego penis wyślizgnął się z dziurki Takao.

Brunet spojrzał na chłopaka rozżalony. Teraz, gdy zaczęło robić mu się naprawdę przyjemnie, to zostało to tak brutalnie przerwane. W tej chwili naprawdę chciał o wiele więcej. Więcej tych cudownych i jak dotąd nieznanych doznań.

-Shin-chan… Czemu..? – powiedział wtulając usta w włosy chłopaka.

-Jaki niecierpliwy – pocałował go w szyję, jednocześnie ponownie w niego wchodząc.

Kazunari pod wpływem tego ponownego doznania, aż odchylił się do tyłu. Przygryzł wargi i mruknął niecierpliwie.

-Jeśli nadal będziesz robił takie miny, to nie ma mowy, żebym wytrzymał nawet chwile dłużej – odezwał się Midorami przyciągając go do siebie mocno i zdecydowanie.

Ku zdziwieniu bruneta jego chłopak wszedł w niego jeszcze głębiej. Nie sądził, że jest to możliwe, a jednak. Czuł go, to jak się porusza, każdy mięsień jego ciała, słyszał każdy jego ciężki oddech, nawet pomimo tego, że sam jęczał głośno. Ocierał się o ciało swojego ukochanego tak jak ogniwa przy kajdankach ocierały się o siebie. Łańcuszek pobrzękiwał cichutko, przy każdym ruchu. Kiedy myślał, że lepiej już być nie może, Shintarou zaczął dodatkowo dotykać i ściskać jego męskość.

-Shin-chan! Chcę to robić z tobą codziennie. Nawet kilka razy dziennie. Kocham cie! – Pocałował swojego chłopaka.

-Ja ciebie też – objął go mocniej i wtulił głowę w jego szyje – zrobił mu kolejną malinkę.

-Ja już… chyba… zaraz… –sapnął.

-Ja też. Nie powstrzymuj się.

Takao przechylił głowę na bok i otworzył zamglone oczy. Coś mu się rzuciło w oczy. Zobaczył nierozpakowane opakowanie prezerwatyw.

-Shin-chan… A gumki? – zapytał pomiędzy jękami.

-Nie potrzeba…

-Ach… Shin-chan… Zróbmy dziecko!

-Ile tylko zechcesz…

-Ja już! – Kazunari zacisnął ręce na łańcuszku i całkowicie dał się Poniec uczuciu, które nim zagarnęło. Strącił zupełnie kontrole nad swoim ciąłem. Doszedł a ciepły lepki płyn oblepił mu i Midorimie brzuch.

-Shin-chan... – szepnął, czując, że jego ukochany porusza się w nim coraz szybciej i coraz mocniej pcha – Ty też...?

Shintarou nie odpowiedział od razu. Jego ciąłem w tej chwili wstrząsał dreszcz rozkoszy.

-Tak, ja też… – odrzekł całując bruneta w szyje – Dziękuje to był najwspanialszy prezent – wysunął się ze swojego chłopaka. Odrobina spermy wypłynęła – Troszkę nabrudziliśmy – powiedział już spokojniejszym głosem.

-Nie szkodzi, zdążę posprzątać – opadł zupełnie w ramiona swojego chłopaka –Ale nie teraz – zamknął oczy i zwyczajnie cieszył się chwila.

Kilka tygodni później

Midorima leżał na plecach i przeglądał różne rzeczy w Internecie za pomocą telefonu, w jednym uchu miał słuchawkę, obok niego na brzuchu leżał jego chłopak, on znów czytał sobie spokojnie książkę.

                Nagle Shintarou wyciągnął z ucha słuchawkę i przeczesał czule włosy Kazunariemu.

                -Takao? – zagadał do niego.

                -Hmm? – odezwał się do niego nie odrywając wzroku od powieści.

                -A powiedz mi… czy aby nie powinieneś już dostać okresu?

                Brunet odwrócił do niego bardzo powoli głowę i spojrzał na niego przenikliwie.

                -No tak… – odrzekł łagodnie – A co?

                -Bo czytałem swój horoskop na przyszły rok i tam było napisane, że mi się rodzina powiększy…

                -No chyba nie myślisz, że ja… – zrobił kwaśną minę.

                -No wiesz, tak słodko wtedy jęczałeś: „zróbmy dziecko”. To, kto wie…? – uśmiechnął się i pocałował ukochanego w policzek.

                -Przestań robić sobie jaja. – wrócił do czytania, ale tylko na chwilę, zaraz powiedział zaniepokojony – A jeśli?

                -To wtedy będziesz musiał za mnie wyjść. Nanodayo – objął go i pocałował.

Japończycy biorą święta Bożego Narodzenia, za święta miłości. Dosłownie.

W ten dzień jest istnym rajem dla zakochanych. Randkom, uściskom i pocałunkom, nie ma końca.

Dziewięć miesięcy po Gwiazdce na świat przychodzi największa liczba dzieci w całym roku.

 KONIEC

I jak się Wam podobało?

Warto było czekać, czy się zawiedliście?

Jeszcze raz przyjmijcie ode mnie życzenia :)