Kuroko no basket

Witam ponownie!

Kurde, napisałam to wraz z Wero, już jakiś czas temu i przyznam się szczerze, że od tamtej pory rozpaczliwie szukałam okazji, kiedy mogłabym to dodać.
Uznałam, ze lepszej okazji, niż dziś, to już w tym roku nie będzie...

Szczerze, to to opowiadanie nie ma nawet jakiegoś tytułu i sama nie mam zielonego pojęcia o czym ono do cholery jest...

Oki... Let's Rock Bebe!

Tak dziwne, że nawet nie wiem jak nazwać

                Tetsuya właśnie zaczął się dobierać do Kagamiego, powolutku wsuwa mu rękę w spodnie i nachyla się, aby go pocałować. Wzrok miał zamglony, usta wilgotne, widać było, że był bardzo chętny.

-Kuroko… Tak nachalnie…? – powiedział zakłopotany, ale i zadowolony.

-Nie mów, że nie chcesz? – oblizał górną wargę.

-Oczywiście, że chcę… - przyciągnął go do siebie i pocałował.

W tym momencie, to rudy znalazł się na Tetsu i przygniótł go swoim ciałem. Teraz on dominował nad wszystkim. Miał pełną kontrolę.

Nagle drzwi otworzyły się z hukiem i stanęły w nich dwie zamaskowane postacie. Pierwsza z nich miała czerwone gacie założone na żółte spodnie, obcisłe tak samo jak i bluzka, do tego niemalże damskie kozaczki, tegoż samego koloru, co majtki, a całego smaczku dodawały gumowe rękawice do połowy przedramion oraz peleryna zrobiona z kocyka i purpurowy kask rowerowy na złotych włosach oraz niepasujące do niczego gogle narciarskie. Druga natomiast miała na sobie przyciemniane okulary ze spiczastymi bokami oraz garnitur z wężowej skóry, oraz chusteczka zawiązana na wysokości ust.  

-Nie waż się tknąć Kurokocchiego! – wykrzyknęła blond postać.

-Kyaaa! – wrzasnął przestraszony Taiga tuląc się mocniej do swojego chłopaka – Skąd wy tu!? Jak wy tu!?

-Jak możesz robić takie rzeczy, mojemu słodkiemu Kurokocciemu – zamaskowana postać, która okazała się nikim innym jak Kise, zaczęła wyrywać biednego Tetsu z objęć jego ukochanego.

-Ale… Ale to ja sam chciałem… - mówił cicho i biernie najniższy z towarzystwa.

-Myślicie, że was nie rozpoznam w tych durnych strojach! – wydarł się rudy wstając – To ty Tatsuya i Kise Ryota. Skąd się tu wzięliście i jak udało wam się wejść do mojego domu!?

-Ty mała, wredna wszo, zabierz łapy od mojego Taigi – odezwał się brunet z pryplem pod jednym okiem, ciągnąc biednego Kagamiego za rękę.

-Ja nie jestem twój, jestem Kuroko! – pisnął już Kagami, wyrywając się i przytulając do swojej jedynej miłości – A ty blond lalusiu uświadom sobie w końcu, że Kuroko należy do mnie i tylko do mnie! Hej! Idioci, słyszycie wy mnie!? – zupełnie nie zwracali na niego uwagi.

-Jak śmiałeś nazwać tak, słodkiego Kurokocciego…? – Ryota odwrócił się do towarzysza z rządzą mordu w miodowych oczach – Zabije cię! A tak w ogóle, to, o co chodzi z tą twoja grzywką? Nie widzisz na jedno oko!? Obetnę ci ją razem z głową! Akashicchi dawaj nożyczki!

-Sam ubiję ten niepotrzebny dodatek, do Atsushiego… - zza drzwi wyłoniła się kolejna rudowłosa postać, tym razem, ku radości wszystkich ubrana całkiem normalnie. Z szerokim sadystycznym uśmiechem.

-Co to znaczy dodatek!? – obraził się Himuro.

-A taki, że twoja egzystencja jest zupełnie niepotrzebna na tym świecie! – już miał wymierzyć cios prosto w jego gardło.

-Przepraszam, ale ja bym chciał kontynuować, to, co zacząłem – wtrącił się Kuroko, niestety został zupełnie zignorowany przez całą resztę towarzystwa.

-Akachin! – do środka wpadł najwyższy z Kiseki no Sedai – Nie rób mu krzywdy.

-A niby, czemu!? Jednak masz z nim romans! – Akashi spojrzał w górę.

-Tak, bo ja niby spojrzałbym na takiego cukrowego zombie – Tatsuya wzruszył ramionami i przewrócił oczyma.

-Akachin… Potrzymać ci go? – Murasakibara przytulił się do najniższego rudzielca i spojrzał na kolegę z drużyny, tak jakby mu życzył serdecznie śmierci.

-Jestem tutaj dla Taigi! Taigi! Słyszycie! Nie chcę Atsushiego, a bierz se go! – machnął ręką.

-Przecież wiesz, że kocham tylko ciebie… - Mura-chan niemalże uwiesił się na swoim chłopaku.

-Ech… No dobrze… - majtnął niedbale nożyczkami, tak, że przeleciały one tuż obok głowy przerażonego Himuro i wbiły się w ścianę za nim – Ale jeśli go tkniesz, chociażby koniuszkiem palca, przysięgam, że wypruje ci flaki, odetnę głowę, a skórę dam na pożarcie kundlom. Zrozumiałeś? – spojrzał na niego ostro.

-Tak! – stanął wryty w ziemię.

-Akashi, czy teraz mogę zabrać swoje nożyczki? – ni stąd ni z owąd pojawił się Shintaro, w ciemnych okularach, „żeby nikt go nie rozpoznał”.

-Tak, dobra, możesz już zabrać.

Midorima podszedł i wyciągnął narzędzie zbrodni, a na końcu schował je do kieszeni.

-No, co? – wzruszył ramionami, poprawiając sobie bryle.

-Chodź… - Kuroko uśmiechnął się słodko i chwycił Kagamiego za ramię – Nie zwracaj na nich uwagi, oni tak zawsze.

-Dobra, ale dlaczego Kise dusi Tatsuye, a Akashi po nim depcze?

-Widocznie na to zasłużył – popatrzył na bruneta z pogardą.

W tym samym czasie Murasakibara siedział na podłodze, otoczony toną cukierków i czekoladek, wcinając je z apetytem.

-Dobra, zostawmy ich. Zajmijmy się sobą – Taiga objął czule Tetsuye – Mój słodziutki… - nachylił się, żeby dać mu buziaka.

-Nie tak szybko Tetsu!

Zupełnie niespodziewanie do środka wpadł Daiki i odepchnął najniższego, chwytając następnie w swoje objęcia rudego. Przytrzymał go mocno i pewnie.

-Kagami i tak woli mnie! - Aomine przymrużył oczy, wykrzywił usta w uśmiechu i bez ostrzeżenia pocałował tego, którego trzymał. Namiętnie przylegając do niego, unosząc jedną jego nogę do góry i przechylając się wraz z nim do przodu.

-Akashi-kun, jak można zabić kogoś nożyczkami? – Kuroko spokojnie zwrócił się do swojego byłego kapitana.

***

Taiga usiadł przerażony na łóżku. Po tym wszystkim strasznie go mdliło. Po omacku chciał zapalić lampkę, jednak zamiast tego trafił na czyjąś rękę. Teraz jeszcze bardziej był zdeterminowany, żeby odnaleźć włącznik. Udało mu się. Światło rozbłysło w całym pomieszczeniu, chociaż na początku nie mógł się do niego przyzwyczaić, po chwili jego oczy zaadaptowały się. To, co zobaczył przeraziło go, tak bardzo, że ni mógł wydusić słowa. Obok leżał nie, kto inny jak Aomine i to dodatkowo zupełnie nago.

-Nie… Nie… Nie… Nie…

Szeptał nerwowo, odwrócił się, żeby uciec, jednak znów zobaczył coś niespodziewanego, z drugiej jego strony spał Papa Mbaye Siki. Okazało się, że tkwił pomiędzy młotem a kowadłem, a raczej między murzynem a pseudo murzynem.

-NIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!! 

***

Kagami otworzył szeroko oczy, cały spocony, czuł coś mokrego na twarzy, spojrzał przerażony w tym kierunku. Był w szoku, że właśnie to go uszczęśliwiło, iż to No. 2 dawał mu buziaki przez sen. Nawet ucieszył się na jego widok, chyba po raz pierwszy w życiu. Odważył się nawet na to, żeby go zgonić z łóżka. Jak tylko piesek zniknął mu z pola widzenia, zobaczył kogoś innego. Kuroko spokojnie spał obok niego, uśmiechając się słabo. Odetchnął z ulgą, to był tylko bardzo dziwny sen. Najdziwniejszy jaki kiedykolwiek mu się przyśnił. KOSZMAR, nic więcej, najdziwniejszy w jego życiu. Chociaż nadal było mu gorąco, a serce kołatało z przerażenia, to jednak widok ukochanego poprawił mu nastrój. Pogłaskał go po policzku, delikatnie, żeby i jego nie obudzić. W końcu zdecydował się też do niego przytulić, czuł, że w innym wypadku za nic nie uda mu się zasnąć. Po cichu wsunął rękę pod kołdrę i położył ją na talii swojego chłopaka, lekko przyciągnął go do siebie. Tetsuya poruszył się, przekręcając na plecy, ale się nie ocknął, wtedy Taiga wtulił się w niego.

Eche okej... Dobra wiem, że to było lekko dziwne :P
Tak dziwne, że nawet nie wiedziałam jakie paringi w nim oznaczyć, ale co tam...
 
Co tu jeszcze napisać. Fajnie było pisać to opowiadanie. Ostrzegam, przygotujcie się na więcej takich dziwactw! Hue hue!

Dla uściślenia. "To" co nam wyszło, jest tylko zapisem naszych codziennych rozmów. Zwyczajnie przelałyśmy dość chaotycznie na klawiaturę, to o czym rozmawiamy na co dzień.